Sommige mensen ervaren in hun leven veel hobbels en tegenslag, anderen lijkt alles altijd mee te zitten. In de laatste categorie deel ik mezelf in. Iedere dag opnieuw verbaas ik me zelf over hoe mooi het leven kan zijn en hoe blij dat je kan maken.
Toen mijn vrouw Tieneke en ik elkaar leerden kennen, inmiddels 35 jaar geleden, zei ze tegen mij: “Jij hebt altijd geluk”. Altijd is misschien enigszins overdreven, maar inderdaad merk ik heel sterk, en in toenemende mate, dat ik een gelukskind ben. Vanaf zo lang als ik me kan herinneren heb ik bescherming genoten. Zelfs over de woelige baren van een enerverend leven kan ik, achteraf terugkijkend, zeggen dat zelfs in lastigere perioden ik er uiteindelijk van geleerd heb en er op vooruit gegaan ben. Vroeger werd er dan vaak gesproken over een engeltje op de schouders hebben zitten of over een engelbewaarder. Hoewel dat buiten mijn zintuigelijke waarneming ligt, kan ik niet anders zeggen dan ja, ik ben altijd beschermd, het heeft me op alle manieren mee gezeten in mijn leven.
Iedere dag merk ik in allerlei kleine , gewone dagelijkse dingen dat alles me meezit. Het leven gaat vanzelf. Zoals water altijd de gemakkelijkste weg vindt naar de rivier en naar de zee, zo gaat mijn leven ook steeds meer vanzelf en moeiteloos. Nog voordat ik zelf kan bedenken wat en hoe ik zou willen, is het al daar.
Nog niet zo lang terug sprak ik met Tieneke over een bondgenootschap met God aangaan. In de daarop volgende discussie zei ik dat zo’n bondgenootschap je beschermt en koestert in het leven, maar je kunt niet alleen maar je hand ophouden bij God, het moet wel van 2 kanten komen. Maar jij bent zelf ook niet de heilige Antonius zei Tieneke. En dat klopt helemaal, maar ik werk er actief aan. Vroeger op school leerden we in de katholieke kerk de cathechismus. Dat begon met de vraag: Waartoe zijn wij op Aarde. Het antwoord was: Wij zijn op Aarde om God te dienen om daardoor hier en hiernamaals gelukkig te worden. Het hiernamaals heb ik geen inzicht in, maar in het hier is het zeker mijn ervaring dat iedere stap op het spirituele pad je meer vreugde, meer blijheid en meer geluk brengt. Dit gevoel van intense blijdschap en liefde zou ik het liefst met iedereen willen delen.
Natuurlijk heb ik me afgevraagd aan wie of wat ik deze levensvreugde te danken heb. Het kan zijn aan God. Het kan ook zijn aan de goddelijkheid van de Guru, of misschien aan de goddelijkheid in mezelf als onderdeel van het geheel. Maar wat het ook is, het laat mijn hart jubelen. Hoewel ik letterlijk een slechte zanger ben en altijd vals en uit de maat zing, maakt deze ervaring van onoverwinnelijk te zijn en beschermd door het leven te gaan mijn hart aan het zingen en steeds meer in de maat met het geheel van de schepping. Dankzij deze dagelijkse steun is het leven voor mij geen strijd maar is het een dans. Een bijna exstatische dans met een diepe verwondering over hoe mooi en goed het leven is en hoe graag ik dit met anderen zou willen delen. Voor deze intense vreugde van het leven voel ik een diepe dankbaarheid.
Cyril. 14 april 2024.